Badanie twardości jest najważniejszym elementem kontroli jakości w dziedzinie technologii obróbki cieplnej. Najróżniejsze metody, począwszy od określania twardości powierzchni aż do oznaczania przebiegów twardości przez pomiar głębokości, są dostępne w każdej lokalizacji. Dla każdego materiału i każdego procesu obróbki cieplnej stosowana jest idealna metoda:

Vickers (DIN EN ISO 6507): Uniwersalna metoda do małych aż do bardzo dużych twardości. Oznaczanie przebiegów twardości przez pomiar głębokości w zakresie małych obciążeń.

Rockwell (DIN EN ISO 6508): Metody Rockwella, ze względu na duże stopnie obciążenia, nadają się w szczególności do pomiarów twardości powierzchni hartownych elementów stalowych. Do badań Rockwella dostępne są również mobilne urządzenia testowe.

Brinell (DIN EN ISO 6506): Przez zastosowanie kulki z twardego metalu jako ciała wnikającego i porównawczo dużych stopni obciążenia metoda Brinella jest preferowaną metodą pomiaru twardości żeliwa oraz stopów aluminium i innych stopów do obróbki plastycznej.

Leeb (DIN EN ISO 16859): Metoda Leeba jest dynamiczną metodą badania twardości w postaci przenośnego urządzenia ręcznego. Za jego pomocą można badać również bardzo duże elementy, które ze względu na wielkość nie nadają się do pomiaru przy użyciu stacjonarnego urządzenia do badania twardości.

Wszystkie urządzenia do badania twardości są co roku kalibrowane przez akredytowane zewnętrzne laboratorium badawcze. Ponadto codziennie odbywają się znormalizowane kontrole wszystkich twardościomierzy przez pracownika kontroli jakości.